Van noord naar zuid in Peru

PERU

Huanchaco
Na afscheid genomen te hebben van partyoord Loki-hostel in Máncora werd het nu tijd om naar Huanchaco te gaan. Mooi klein stadje waar een ‘point-break’ is, oftewel je kan er goed surfen. Het schijnt mogelijk te zijn om 2 minuten op 1 golf te staan. Ziet er best vet uit. Mijn eigen prestaties bleven beperkt tot een aantal seconden. We hebben daar verder ook nog geprobeerd ChanChan op te zoeken maar toen we daar aankwamen bleek het nog maar eventjes open te zijn en we wilden ons geld daar dan niet aan spenderen. We besloten daardoor om de stad Trujillo even wat beter te bekijken. Lelijke stad met wel een leuk pleintje en een prima winkelstraat. Daar is ook alles mee gezegd. De taxi’s waren wel de mooiste die we tot nu toe gezien hebben. Superveel en de ene nog krankmikkiger dan de andere. En het was grappig om te zien hoe de honderden combivans naar de nabijliggende dorpjes volgestouwd werden met conducteurs die constant hun bestemming aan het schreeuwen waren
Verder Mario weer tegengekomen en de Engelse dames die we in Loki hebben ontmoet.

Huaraz
Ik wilde na Huanchaco, Huaraz gaan bezoeken. Dat is namelijk een stad die bij de grootse bergketen ter wereld is, op de Himalaya na met 20 pieken boven de 6km en naar verluid de berg die als voorbeeld stond voor het befaamde Paramount Pictures logo. Hugh bleef echter liever even in Huanchaco chillen maar Vidar wilde wel met mij mee, dus Vidar en ik gingen samen om Hugh later weer te ontmoeten. Maar omdat deze 2 leden van de ‘Hollandse Helden’ niet zoveel tijd hebben om alles te bekijken werd het een flitsbezoek. We namen de nachtbus naar Huaraz vanaf Trujillo. Daar aangekomen hebben we meteen een tour geboekt die ons zou leiden naar een gletsjer op 5200 meter. Dus we zijn van zeeniveau in ongeveer een hoogteverschil van 5200 meter afgelegd. Teruggekomen van onze tour hebben we even het stadje kunnen bekijken om vervolgens weer een nachtbus te pakken naar Lima.

Lima
Na deze hachelijke tocht brak het Lima tijdperk aan, we kwamen daar aan om 4.30 ’s ochtends omdat de bus weer eens 2 uur sneller was dan verwacht. Eerste nacht was in Conderhouse, best wel een chill hostel en wel wat aardige mensen ontmoet. Het hostel ligt in de wijk Miraflores, dat is echt een superwesterse wijk met heel veel Gringo’s. Het was ook heel apart om te zien hoe de hele dichte mist vanuit de zee de stad in kroop.
Doordat Hugh even wat tijd had geïnvesteerd in Couchsurfing hadden wij een aantal dates met wat lokalen. De eerste nacht hadden we een date met 2 lokale dames. Lache avond gehad en goed Spaans kunnen oefenen aangezien zij zo goed als geen Engels konden, daarnaast mijn salsaskills nog even kunnen opknopen.
Voor de 2e nacht hadden we afgesproken om bij een couchsurfhost te slapen. Het bleek een 36 jarige homo te zijn die van gamen houdt en half Chinees/half Peruaans is. Wel hele aardige gast die ongeveer een uur busrit van Miraflores ligt. Echt deze stad leek geen einde te kennen. Wel een prima woning en zoals een computernerd betaamd heeft hij op zijn eigen ingenieuze manier internet kunnen aftappen van de universiteit aan de overkant van de straat. Met Jorge zijn we naar een fonteinenpark gegaan waar echt duizenden lokalen op af kwamen die nogal vreemd opkeken toen 3 gasten waarvan de ene moeilijk blond en de andere een reus met allen de zelfde kledingstijl langs kwamen lopen. Ook onze Jorge kon het niet laten verdacht veel foto’s van deze 3 exotische mannen te maken. Na ons kostelijk vermaakt te hebben met door een fonteinentunnel te lopen en ontiegelijke hoge fonteinen gezien ze hebben gingen we door naar het centrum van de stad. Hier was het ineens superdruk, waarschijnlijk omdat er net een processie had plaatsgevonden ter ere van Jezus Christus.
De avond werd vervolgd met een afspraak met een aantal andere lokale dames. Zoyla, Monica en Magally. Met hun en Jorge gingen we naar een huisfeest met allemaal couchsurfleden. Het bleek een karaokeavond te zijn, wat ons de kans schoon gaf om onze boyband voorkomen om te zetten in daadwerkelijke prestaties door ‘I want it that wat’ te zingen van de boybands der boybands. We hebben daar ook nog een Duitser ontmoet die een vloeiend Twents accent op tafel kon leggen, een bijzondere verschijning was dat. De avond werd voortgezet in de ‘BierHaus’. Hier hebben we laten zien dat we weliswaar niet de show kunnen stelen met Salsa maar dat we toch wel vrij goed overweg kunnen met een beetje Swedish House Maffia en LMFAO. Ze vonden zelfs dat we goed konden dansen:).
Hugh en Vidar wilden graag met de geregelde dames mee naar huis maar dat bleek onmogelijk te zijn aangezien deze dames van rond de 27 jaar oud nog hun moeder thuis hadden slapen. Dus zijn ze toch maar meegegaan naar Jorge.
De volgende dag was had het tijd voor de Hollandse Helden om op te splitsen. Hu en Vi hadden namelijk niet veel tijd meer en wilden graag zo snel mogelijk naar Cuzco terwijl ik het zuiden van Peru ook graag mee wilde maken. Het was erg jammer om afscheid te moeten nemen want ik heb in mijn reis nooit eerder zo veel en hard moeten lachen om niks. Voordat we echt afscheid moesten nemen heb ik nog een zeer toepasselijk cadeau gekregen die mijn vaders nieuwste mode Saunadrome slippers moesten vervangen voor het meer universeel toegankelijke model, de teenslipper. Na een enigszins lastig afscheid vervolgde ik mijn reis richting Pisco.

Pisco
De hoofdattractie rond Pisco zijn Isla Balestas en Parque Paracas. Die tour heb ik dus maar meteen geboekt. In dit plaatsje was ik dus voor het eerst weer alleen en dat moet natuurlijk weer een plek zijn waar het bijna onmogelijk is om andere reizigers te ontmoeten. Ik heb daar een half uur rondgelopen met het gevoel dat ik een clownspak aanhad maar waarschijnlijk was het mijn blond geworden haar. Uiteindelijk zag ik een groepje die wel enigszins erop leken alsof ik zonder veel moeite een gesprek met ze zou kunnen hebben. Bleek niet waar, het waren Fransen… 3 van de 5 konden geen Spaans en Engels en de andere 2 konden redelijk Engels. Uiteindelijk wel een grappige avond gehad maar de communicatie was niet om over naar huis te schrijven, wat ik nu overigens wel doe.
De volgende dag om 6 uur op om de boottocht naar Isla Balestas te gaan doen. Dat was echt supergaaf. Met hele grote populaties van vogels en zeeleeuwen. Park Paracas was minstens evenzo geweldig. Ik zal even een tekst kopieren van iemand die omschrijving heeft gegeven waar ik niet aan kan tippen:

'The tour to Islas Balestas and Parque de Paracas was amazing. With the the big mysterious sign on the wall, giant populations of Peruvian Boobies, 3 types of cormorants, South American Sea lions, Humboldt Penguins and also eating Turkey Vultures on the Islands. After that the park with amazing desert landscapes combined with beautiful shorelines and with at least 1000 hunting boobies going like arrows right at their target in the ocean and on the wind chilling Peruvian Pelicans and Vultures.
The only two downsides were the most annoying dot I ever experienced as you probably will see on all my pictures from one point and the empty batteries right at the moment that I had the best I have seen in weeks.'

Huacachina
Die avond even rustig aan gedaan en de volgende dag naar Huacachina vertrokken. Ook al zo’n mooie plek. Het is een oase omgeven door ik denk zo ongeveer honderd meter hoge zandduinen, heel gaaf gezicht. Heel relax dorpje ook waar veel backpackers een paar nachtjes vertoeven. Het leukste wat je daar kan doen is de buggytour gecombineerd met sandboarding. Die tour heb ik die dag dan ook meteen geregeld samen met de Engelse dames Hope, Hope en Giovanna. Die tour was echt supervet. Sandboarden is gewoon recht naar beneden knallen en hopen dat je blijft staan. Het ging me vrij goed af tot aan het eind van de hoogste helling die we gedaan hebben. 3 dagen later haalde ik nog steeds zand uit mijn neus en oren. ’s Avonds kwamen de door henzelf genoemde ‘Legends’ uit Denemarken ook aan met hun nieuwe compagnon Chris uit Canada. Die ze hebben opgepikt in Lima nadat hij in Canada zijn 5 jarige relatie heeft opgezegd om een meisje te ontmoeten in Peru die hij maar van een avondje feesten en een dag later kent. Dat meisje is weliswaar in Peru maar dan ergens die in de wouden van Iquitos. Verder is hij meteen al opgelicht door een taxichauffeur door voor een ritje 100 dollar te moeten betalen anders zou hij zijn backpack niet terugkrijgen. Deze 20 jarige olieboorder die 100000 dollar in een jaar verdient is superenthousiast, naïef en daardoor heel grappig. Met deze mensen een leuk avondje stappen gehad.
De volgende dag heel chill meer dan 2 uur met Ans geskyped en verder helemaal niks uitgevoerd. Dit plaatsje is echt de ideale plek daarvoor.

Nazca
De dag erna was iets drukker. Begin van de middag ben ik vertrokken naar Nazca om een vlucht proberen te regelen om de wereldberoemde Nazcalijnen te aanschouwen. Na met een Engels-Braziliaans koppel geprobeerd te hebben om samen de vlucht te regelen en de prijzen van 90 dollar terug te kunnen brengen naar 70 vonden ze heb toch nog te duur. Dus ik moest maar gaan wachten op het vliegveld en hopen dat ik met andere mensen het vliegtuig kon delen. Gelukkig kwam er op een gegeven moment een groepje van 4 vriendelijke Taiwanezen waar ik na nog wat omwegen toch mee het vliegtuig in kon. Het was heel grappig om zo’n vliegtuigje te zitten, gekke tekeningen op de aarde te zien en te genieten van het uizicht. Maar toch was het niet zo indrukwekkend als verwacht. De figuurtjes leken zo klein omdat we zo hoog in het vliegtuig zaten terwijl ze toch zo groot als een voetbalveld waren.
Terug in het stadje Nazca meteen de nachtbus richting Arequipa geregeld. En verder was het ongeveer 6 uur wachten in Nazca. Even een beetje rondgesjokt en in het park weer 10 bladzijden van Ik, Zlatan gelezen. En toen kwam ik een Nederlands stel tegen die in Huacachina ook al was tegengekomen. Dat scheelt weer in tijd doden. Tijdens het eten kwamen we de Engels-Brazilie combinatie ook tegen. Die hadden de uitkijktorentour gedaan. Bleek wel tegen te vallen.
Bij de busmaatschappij aangekomen bleek de bus 2 uur vertraging te hebben maar gelukkig heb ik tijd kunnen doden door te kaarten met een Engels stel.

Arequipa
Arequipa heeft een hele gave omgeving doordat je prachtig uitzicht hebt op 2 immens grote vulkanen. Arequipa is de 2e stad van Peru maar heeft een vrij relaxt sfeertje waardoor het niet zo groot lijkt. Ik ben naar Hostel Amazing Home gegaan, lekker chill hosteltje. Met Dominique, een 48 jaar oude Brabander, even de stad door gewandeld en een raftingtocht geregeld. En ’s avonds een goed bord vol Nasi Goreng kunnen krijgen voor 4,50 Soles(10 Soles is 3 Euro).
De dag van het raften was aangebroken maar de tocht ging bijna niet door doordat een andere vrouw toch niet meer meeging. Uiteindelijk hebben we een van de 6 andere Nederlanders( waarvan 6 Brabands) uit het hostel kunnen regelen die ons wel uit de brand wilde helpen. Raften was erg gaaf. Was alleen een beetje te kort. Deze dag ook kennis gemaakt met de Engelsen James, Fin en Harley en de Nederlandse Daan die met zijn 4en aan het reizen zijn. In hun heb ik partners kunnen vinden om de Colca Canyon trekking te doen. Met hun ook meteen wezen stappen en hier bleek maar weer hoe Engelse mensen ineens helemaal los kunnen gaan als ze een beetje gedronken hebben en in een club zijn, was wel grappig.
Eerst heb ik nog een dag gespendeerd in een groot klooster wat een soort dorp in de stad is. Om vervolgens om 3 uur in de nacht te vertrekken naar de Colca Canyon met dat groepje en nog 2 Nederlanders erbij. Eerste stop was bij Cruz del Condor waar we meer dan 10 Condors rustig zwevend voorbij zagen zoeven. Heel gaaf om te zien. Nog een stukje rijden verder werd het tijd voor de trek. Eerst vanaf boven naar beneden in de vallei zo’n 1200 meter dalen. De Colca Canyon is op de 10 uur busrit verderop de diepste van de wereld. Hele mooie uitzichten gehad in de weg naar beneden. Onderin de vallei hadden we de eerste stop in een hostel. Was echt heel vet om een beetje te lunchen, chillen en ontbijten met uitzicht op een van de mooiste hellingen die ik gezien heb. De volgende dag 3 uur lange hike onderin de vallei, die was dus was minder zwaar, die uitkwam bij de Oase. Dit is een hele mooie plek. Opeens is er een vrij groot stuk waar wat watervallen uitkomen en alles groen is. Daar hebben we een hostel gekregen die ik waarschijnlijk nooit meer zo mooi zal meemaken, was echt een paradijs. Het had een prachtig zwembad waarbij gebruik is gemaakt van een grote rots om als een van de wanden te dienen. Om het zwembad was groen gras, palmbomen en fleurige bloemen en uitzicht op de wanden van de vallei. De volgende dag moesten we om 5 uur opstaan om de wand weer helemaal op te klimmen van 2160 meter naar 3287 meter, dus de Engelsen vonden dit een uitermate geschikt moment om dronken te worden. Nou dat hebben ze geweten, James heeft nog even lekker moeten overgeven onderweg en ze hadden het allemaal nogal zwaar. Bij mij ging het wel lekker. Alleen een Deen heeft de klim sneller afgelegd dan ik die dag. Uiteindelijk iets van 1,5 uur moeten wachten tot de Engelsen boven waren.
Daarna heerlijk ontbeten, stukje gereden naar een mooi uitzichtpunt, ons helemaal volgepropt bij een buffet, genoten in warmwaterbronnen, superveel llamas en alpacas bij elkaar gezien en prachtig uitzicht gehad op 6 verschillende vulkanen om daarna terug te keren in Arequipa waar geen plek meer bleek te zijn in ons hostel. Dus we zijn naar Hostel Sol del Ore gegaan. Ook een mooi hosteltje met een voetbalveld. Die dag heb ik nog even een grote externe harddisk gekocht om een backup te maken van mijn foto’s maar toen bleek mijn laptop niet meer te werken.
Gelukkig heb ik de volgende dag een tentje kunnen vinden die het heeft weten te fixen. Die dag nog een lekker potje met wat lokalen gevoetbald en uiteindelijk uitgekomen bij het busterminaal om onze bus te pakken naar Cuzco. Op dit moment begeef ik me daarin.
In Cuzco zullen we een trek gaan doen richting Machu Picchu en de stad bekijken. Daarna zal ik weer alleen door moeten omdat de rest van mijn groep naar Lima gaat. Ik ga dan naar het Titicacameer en verder Bolivia in.
Bedankt voor het lezen maar weer. Groetjes aan iedereen thuis en ik zie jullie weer in 2 maanden.
XX