Van Montañita naar Galapagos

Vervolg van mijn reis, schrijvend vanaf het dakterras van mijn hostel met uitzicht op de haven van Puerto Baquerizo Moreno. Met het braakachtige geluid van zeeleeuwen en zicht op jagende pelikanen.

De laatste week in Montañita was nog wel even lekker. Nog een paar keer wezen stappen, surfen en chillen op het strand. We hebben ook hele vette foto’s gemaakt van surfen bij zonsondergang, althans Mario heeft die gemaakt. Met surfen de laatste week gingen we op de groene golven en dan wordt het wel wat lastiger, heb nog een paar goede wipe outs gemaakt, het eerste half uur Spaans les die op het surfen volgde heb ik nog wat uit mijn neus gelekt omdat mijn neusholte vol zat.

Die donderdag was het alweer tijd om te vertrekken. Was ik ook wel blij mee omdat na 2 weken Montañita het ook wel leuk is geweest. Helemaal toen ik hoorde dat heel Ecuador leegloopt om in Montañita carnaval te vieren. Ik heb een stel gesproken die in een hostel zaten die voor hun 2 op dinsdag iets van $30 was, op donderdag was het al 50 en in het carnavalweekend werd dat zelfs $80 per nacht. Kan je wel voorstellen wat voor gekkenhuis het daar ging worden. In een normaal weekend was het al niet mogelijk om geld op te nemen om die niet werkten of leeggetrokken waren.

Omdat ik mijn trip naar Montañita later had geboekt en mijn vliegticket naar Galapagos al in NL had geboekt moest ik (via Guayaquil) naar Quito met een busreis van 10 uur om mijn vliegtuig te halen om vervolgens (via Guayaquil) naar Galapagos te vliegen. Het was namelijk niet meer mogelijk mijn vliegticket om te boeken.
Dus weer een dagje in de stad waar als de politie een auto aanhoudt het eerste wat die doet is kijken of de toeter wel werkt. Je merkt ook wel dat al die toeters werken. Weer even in hetzelfde huis waar ik al 2 weken vertoefd heb maar dan schoon en leeg. Ik heb daar nog even met Gary de Black Swan gezien. Na The Skin I lIve In en American Psycho al de 3e ‘fucked in the mind’ film die ik in Quito gezien heb, maar wel nice.
Ik heb ook nog heel netjes mijn transfer naar vliegveld van 4 uur ‘s nachts geregeld via mijn school, maar zoals de meeste dingen waar enigszins communicatie bij komt kijken mislukte dat. Ik stond om 4 uur klaar om opgehaald te worden door de belachelijk dure transfer maar die was er om 4.20 nog niet dus heb ik maar een taxi geregeld die 3 keer zo goedkoop was. Dus als ik dat geld terug krijg is het eigenlijk alleen maar een meevaller.

In het vliegtuig was het wel prima, goede maaltijd gehad en beetje Spaans geprobeerd te praten met een man die een souvenirwinkeltje heeft aan de boulevard van het plaatsje waar ik zit. Eenmaal aangekomen op de Galapagos moest ik net zoals elke toerist $100 neertellen zodat ze het nationaal park goed kunnen verzorgen en onze bagage werd gebracht door tractortje met een karretje erachter.

Het eerste weekend in Galapagos was nogal een ‘shitty weekend’ vanaf zaterdagmiddag tot dinsdagochtend ben ik denk ik wel 30 keer naar de WC geweest om uit het verkeerde uiteinde te pissen. Daarnaast regende het ook nog bijna de hele tijd.
Maar het is wel een prachtig eiland. Ik wist dat een paar bekenden mij in het hostel zaten maar die waren er niet dus ik was alleen. Ik besloot even naar de boulevard te lopen en het bleek dat alle geruchten waar zijn. Het eerste wat ik zag waren zeeleeuwen die de ultiem lui de bankjes op de boulevard in beslag nemen. Als je verder kijkt zitten de rotsen vol met vrij grote rode krabben en zo nu en dan zie je een marine leguaan. Daarnaast vliegen de Darwinvinken in het rond en zie je boven zee pelikanen vissen uit het water scheppen, Blue foot boobies als dartpijltjes vis wegprikken en de fregatvogels wachten tot er ergens wat te snaaien valt. Ik heb zelf de Fidler Crab gezien, althans dat denk ik. Ik heb daarover gelezen in mijn biologieboek. Die krabbetjes hebben een hele kleine maar ook een hele grote schaar die ongeveer dezelfde lengte heeft als het lichaam breed is. Die grote schaar heeft niet echt een functie het enige wat ze ermee kunnen is een paringspartner vinden. Dat soort verschijnselen vind ik nou echt mooi in de natuur.

Op de zaterdagochtend is dit plaatsje echt dood. Het enige wat ik zag waren af en toe een stelletjes van boven 60 die hun hoge stands geld aan het spenderen waren gekleed als ultieme toeristen. Toen even Wifi ging opzoeken voor contact met het thuisfront en heb daar zo’n driekwartier met een Duits stel van 60 gepraat, maar op een gegeven moment kwamen de jongere mensen ook tot leven. Ik kwam aan de praat met 2 Engelse meisjes die ook vrijwilligerswerk deden en die namen me mee naar hun groep van 20 mensen waarvan zo’n 15 Engels. Dus ik had wel meteen genoeg contact.

Een dag later kwamen Mario en Alexandra ook aan in het hostel. Verder het weekend een beetje gechilld met Diede, Annerieke, Merel, Mario en Alexandra maar niet veel uitgevoerd omdat ik me niet zo goed voelde. Maandag waren we nog vrij vanwege carnaval maar daar heb ik vrij weinig van gemerkt. Die dag stond ook meer in het teken van boodschappen enz doen zodat we goed voorbereid de isolatie aan de andere kant van het eiland ingingen. Het is daar namelijk niet echt mogelijk om nog boodschappen te doen. Ik keek er wel echt naar uit om daar heen te gaan. Na Quito en Montañita had ik namelijk wel zin in een beetje rust. Ik dacht dat ook wel te kunnen vinden op de Galapagos maar het probleem was dat de presidentsverkiezingen naderden en om de 5 minuten kwam een auto met grote boxen langs rijden van verschillende partijen die keihard een liedje met de boodschap van die president verkondigden. Ook was er elke de dag een kandidaat op bezoek met luide speeches en constant dezelfde deuntjes en ook nog een feest tot laat in de nacht. Op maandag was het nog het toppunt, er was een stoet van die eerder genoemde auto’s van meer dan een kwartier die met die eeuwige muziek het publiek nog extra probeerde te overtuigen door constant te toeteren. En dat terwijl ik me al zo slecht voelde.

Dus eenmaal aangekomen op mijn vrijwilligerswerk was het heerlijk en vanaf dat moment veranderde mijn uitscheiding weer in de gewenste duikboten. We hadden daar geen muziek, internet, mobiel bereik en ik was daar alleen met Annerieke die hetzelfde werk ging doen. Het vrijwilligerswerk was erg leuk. Het was bij de Galapaguera, een soort kweekcentrum voor de galapagosschildpadden. We werden begeleid door Efraim die gelukkig wel een beetje Engels kon en daardoor in staat was ons goed in te werken in het centrum. Eerst kregen we een soort rondleiding door het park met 38 volwassen schildpadden, 39 van 1 maand tot 2 jaar en 18 van 2 tot 5 jaar oud. En dan hebben we nog ‘Genesis’ die is 8 jaar en die houden ze daar omdat dat de eerste is die in dat centrum uit het ei is gekomen. Als ze 5 zijn worden ze normaal gesproken teruggebracht in de natuur omdat hun schild dan zo sterk is dat ze in principe geen natuurlijke vijanden meer hebben. Het grootste exemplaar is zo’n 100 kg en de oudste is ongeveer 120 jaar oud. Zo kan ik nog wel even doorgaan maar het leukste feitje vind ik zelf dat het mannetje een holle buik heeft zodat hij tijdens het paar wel om het schild van het vrouwtje past. Die middag gingen we de vijvertjes waren de schildpadden kunnen afkoelen en drinken schoonmaken.

De tweede dag moest ik in de ochtend meteen al een groep van 8 Fransen rondleiden door het park. Ging me best goed af vond ik zelf. Een maan kon wel goed Engels en die vertaalde alles wat ik te zei en ik kon overal wel wat vertellen en vragen beantwoorden. Het mooiste was nog op het eind toen ik zei: ‘This was my first time, do you have any tips?’ met als grote doel om mij te kunnen verbeteren waarop de man naar zijn vrouwe liep en terug kwam om 20 dollar in mijn hand te stoppen. Ook al heb ik er een soort van om gevraagd, het is toch wel lekker om fooi te krijgen.
Die middag moesten we strandje schoonmaken die een halfuur lopen verdop is. Prachtig strandje waar af en toe mensen komen omdat ze een tochtje maken naar en kratermeer, het schilpaddencentrum en dat strandje. Het was al best schoon dus het enige wat we daar gedaan hebben was chillen, foto’s maken en zwemmen.

Elke avond was er verder niks te doen dus konden we heerlijk genieten van de rust.

Die dag daarna heb ik nog een Australiër en een Nieuw Zeelander rondgeleid. Die hadden als werk om de boot van hun baas naar plaats van bestemming te brengen en dan vliegt de baas en werken zij op de boot. De baas wilde nu duiken bij de Galapagos Eilanden dus moesten ze maar daarheen, vervelend. Verder hebben we die dag nog door het bos moeten lopen en met een macheti boompjes en struiken we moeten hakken om een waterleiding, die naar het park gaat, vrij te houden voor als onderhoud nodig is. In dat bos hebben we nog papaja’s, ananas en bananen kunnen plukken om die vervolgens met de macheti te snijden en ter plekke op te eten. Dat was echt wel heel tof en lekker.

Die vrijdag in de ochtend moesten we bij de kas die ze daar hebben zakje vullen met aarde omdat ze daar de inheemse soorten kweken om in de natuur te brengen. Dat was wel saai. ’s Middags waren we vrij en konden we terug naar het stadje. Ik had echt zin in zout en vlees want we hadden geen zout meegenomen naar ons hutje en het enige vlees was tonijn voor 2 dagen. Dus hier heb ik me even lekker volgegeten.

Zaterdag gingen Mario Diede en ik met een snorkeltocht mee. We gingen eerst bij een klein strandje kijken/oefenen en daarna bij een grote rots in de oceaan voor het echte werk bij de ‘kickerock’. Was supervet. We hebben met zeeschildpadden, galapagoshaaien, witvinhaaien en zeeleeuwen gezwommen en ik heb nog een groep van 7 ‘eaglerays’ gezien en verder natuurlijk veel vissen.

Ik had dit weekend ook wel zin in een biertje want dat had ik al meer dan anderhalve week niet gehad maar het blijkt dat ze hier een wet hebben dat ze 3 dagen voor de verkiezingen geen bier mogen verkopen, dus dat was niet mogelijk. Maar het was ons zondag toch gelukt om bij een winkeltje bier te kopen en langs de politie te smokkelen(H).
Overdag op zondag zijn we naar een leuk strandje geweest waar goed gesnorkeld kan worden en daar heb ik weer kunnen zwemmen met zeeschildpadden en nog een paar bijzondere vissen gezien.

Vandaag is het een vrije dag op de Galapagoseilanden, weet nog niet precies waarom een soort Galapagosfeestdag ofzoiets.

Komende week gaan we weer vrolijk verder bij het vrijwilligerswerk. Vrijdag ben ik weer terug en ben ik jarig, het wordt alleen waarschijnlijk niet al te bijzonder want de meeste mensen vertrekken donderdag om de rest van de eilanden te zien.

Dit is weer een flinke lap tekst. Dus ik houd er mee op.

PS: Al reageer ik niet op alle reacties, ik vind ze wel leuk om te lezen.